Woensdag 4 juli. Vandaag vieren we feest, ons eerste lustrum. De hele dag treffen we voorbereidingen. Kasten naar buiten, met boeken erin en niet te vergeten de cactussen, ter ere van het cowboy-thema. Ik print de rapporten uit voor degenen die daarom gevraagd hebben. Het lustrumboek “Vijf jaar de Vrije Ruimte, 2007-2012” ligt in 100-voud klaar om verkocht te worden. Officiële presentatie om vier uur, waarin het boek overhandigd wordt aan de allereerste ouder die vertrouwen had in ons, in de school, voor hun kind: De ouders van Miquel, die dit jaar eindexamen doet in 3 vakken op HAVO-niveau (volgend jaar de rest van de vakken). Ouders komen en leerlingen, uitgedost als cowboy of -girl. We spelen het lied ‘Thank God I’m a country-boy op viool, cello, fluit en met zang van twee echte country-men. Een heerlijke barbecue, goede gesprekken met al die betrokken mensen. Wat fijn dat we zo en al zo lang school kunnen zijn.

Maandag 2 juli. Een gewone maandag, zo lijkt het. Met boodschappen doen, schoolkring, afspraken maken over de komende week. Wie gaat er mee naar het strand op donderdag? Wie gaat er mee naar de film? Niet iedereen hoeft mee, de ouderen (en sommige jongeren) blijven thuis en organiseren een high tea met zelfgebakken lekkernijen.

Na de schoolkring vraagt Marty aan een paar leerlingen of ze even mee willen lopen naar de conciërgewoning, die moet leeg voor de zomervakantie. Dus: sjouwen maar. Stoelen en spelletjes, boeken en puzzels, van alles ligt daar opgeslagen. Niet heel enthousiast lopen enkele kinderen mee. Na drie keer op en neer lopen houden ze het voor gezien. Tijd voor de lunch. Na de lunch zegt Robin: ik wil wel weer even sjouwen. Met hem zijn er nog een paar andere jongens die ook wel verder willen. Op en neer lopen ze, geen 3x, maar wel 10x. Met op de techniekkar spullen en op hun hoofd. Pepijn sjouwt in zijn eentje de zwaarste stoel. Twee ruimtes zijn al leeg, nu de zolder nog… Erin heeft een idee: in plaats van twee trappen af te lopen, kunnen ze ook spullen uit het raam takelen… Er liggen abseiltouwen en haken, die kunnen ze er prima voor gebruiken. Ze proberen het en het lukt. Zo zijn ze in de weer, met ondertussen een ijsje en limonade, tot de school is afgelopen en de zolder bijna leeg is. “Morgen weer!”, zeggen ze tegen elkaar.

Vrijdag 29 juni. Koken op vrijdag. Sterre en Erin doen dat elke week, uit zichzelf, met eigen recepten. Miquel doet mee, vandaag, want pizza staat op het menu en hij weet hoe je het beste deeg maakt (in de weekenden werkt hij in een pizzeria). Boodschappen gedaan en kneden maar. Miquel en Erin lopen rond met pizzadeeg, kneden tot het goed is en leggen het op de bakplaat. Tomaat, kaas, paprika erop, vlees voor wie dat wil. In de oven, lang wachten (oven is  niet zo snel). Om 12.15 is de pizza klaar. Tellen hoeveel mensen er zitten, pizza in stukken snijden, Erin neemt het allemaal op zich. Miquel komt helpen. Uitdelen. Ieder één stuk. Pizzadeeg is over, ligt in de koelkast. Vier kinderen zijn er even niet, mee met de hondenmevrouw om honden uit te laten. Zij komen terug om 12.30 uur, verontwaardigd: wij hadden toch gezegd dat we ook pizza wilden! Dat is waar, al een week geleden had iedereen zich opgegeven. “Er is toch nog pizzadeeg over?”, zeg ik.  Irene wil wel pizza maken voor hen, lekker met ananas. Ze gaat aan het werk, rustig en toch snel. Na 20 minuten zitten de vier meiden aan een lekker groot stuk pizza. Dank je wel, Irene!