Vrijdag 16 november. Een bal in de boom komt vaker voor. Deze keer zit hij wel heel hoog. Hoe krijgen we hem er weer uit? Ik vraag aan de jongens die aan het spel meededen (bal overschieten en hem zo mooi mogelijk aannemen) of zij een idee hebben. Natuurlijk! Eerst schieten met een andere voetbal. Maar niemand schiet nog eens zo hoog met deze veel zachtere bal. Gooien met een tennisbal dan? We proberen het, maar zo hoog gooien lukt ook niet. René wil wel proberen om met een groot stuk hout de bal naar beneden te krijgen, maar ook daarmee komen we niet ver. Miquel gaat als een speerwerper met een bamboestok de boom te lijf… helaas… de stok belandt in de boom. Gelukkig krijgen we deze wel weer snel terug. Erin probeert nog om met een touw om een tak iets te fabriceren om de bal terug te krijgen. Gevaarlijk wiebelend zit hij op de tak. Het levert veel bekijks op van kinderen die eigenlijk met lessen bezig zijn en van Floris horen dat ze echt even naar buiten moeten komen om te zien wat er aan de hand is. Kortom, deze bal in de boom levert veel samenwerking, inventieve ideeën en uitwerkingen, een boel plezier, beweging en lekker buiten zijn op. Het enige jammere is dat de bal nu nog steeds in de boom zit.

Donderdag 15 november. Het kwam door de kaarsjes van Nop. Deze hoorden bij een aandrijf-apparaat dat een aantal jongens zelf had gebouwd. Om het apparaat in werking te stellen zet je er een brandend waxine-lichtje onder: draaien, puffen, blazen, een interessant geluid en gezicht. Brandende kaarsjes betekent natuurlijk vuur… een vuurtje…”Claartje, mogen we een vuurtje stoken?” Ik vind het geen goed idee, het is vochtig buiten, waar vinden ze droog hout? Ik heb geen zin in heel veel rook en buurtbewoners vinden dat ook vast niet leuk. Toch zie ik ze even later bezig met een brandend kaarsje in de vuurplaats. Is het al een vuurtje? Ik besluit nog niet te reageren. Weer iets later zie ik lege tekenblaadjes in het brandende kaarsje verdwijnen. Nu ga ik naar buiten. Ze begrijpen best dat tekenpapier niet in het vuur hoort, maar willen zo graag een vuurtje maken. “Als jullie droog hout kunnen vinden, mag het.” Ze weten niet hoe snel ze moeten gaan zoeken. Eerst vinden ze kleine droge sprieten, maar al gauw ook grotere stukken hout. Ze steken de takjes aan met het kaarsje. De grotere stukken leggen ze vlakbij, zodat ze kunnen drogen. Het wordt een mooi vuur. Ingespannen zijn ze bezig, Bjorn, Floris en Deyk, ieder aan hun eigen taak om samen het vuur brandend te houden. Ook dat is een mooi gezicht. Dank je wel,  jongens.

Woensdag 14 november. Elke dag klinkt er wel muziek op De Vrije Ruimte. Simon oefent ’s ochtends voor de lessen al viool.  En als Heleen er is, is zij ook al vroeg aan het strijken op de schoolviool. Op dinsdag zingen kinderen musicalliedjes en op donderdag is er viool- en celloles. Sinds kort is er ook op woensdag muziek: van 12.30 tot 13.00 uur repeteert het koor. Kinderen wilden zingen, ouders mogen meedoen en iedereen heeft inspraak in de keuze van de liedjes. Omdat het over ruim een maand alweer kerstmis is – en wij dan altijd een heel gezellige kerstborrel hebben- zijn we vast begonnen met kerstliedjes. Anne Sophie van 5 doet mee, Billie van 8, Nine van 10, Sterre van 17, Roos van 6 en haar oma. Vorige week begonnen we met Entre le boeuf et l’ âne gris, een Frans kerstliedjes waarin telkens alleen de eerste regel verandert. Dat is dus snel aan te leren. Uit hun hoofd zingen ze het mee. Daarna een oude ‘negro-spiritual song’, ooit gezongen door de  slaven in Amerika: Mary had a baby. Yes Lord! Een vraag- en antwoord-lied met veel coupletten, waarvan het later misschien leuk is als om de beurt iemand de vraagzin zingt. Zover is het nu nog niet. Met zijn allen zingen we alle coupletten. En dan is het alweer tijd. Volgende week beginnen we met de liedjes van Sterre.