Vrijdag 20 april. Een zonnige dag. Tijd voor een watergevecht. Je weet dat je daarbij moet zijn als begeleider, want wat even leuk lijkt, loopt al snel uit de hand: te nat geworden kinderen, te hard gespoten stralen, groepjes die niet eerlijk verdeeld zijn. Ik ben erbij, let op, zeg niet teveel, maar wel dat het handig is om van te voren afspraken te maken. Dat doen ze, om daarna net zo snel die afspraken te schenden en toch te schieten achter de afgesproken lijn waarop je vrij zou zijn. Na een half uur is het klaar en gooi ik de emmer water waaruit de pistolen en spuitjes gevuld werden, leeg op het gras. Nu iets anders, maar wat? Ideeën genoeg. Ik zit in het gras en kijk, maar zie niet precies wat ze doen. Met zijn allen, jongens en meisjes tussen de 7 en 12 jaar, zitten ze onder een boom, een krat met knutselspullen naast zich. Het ziet er vredig uit. Even later komen ze trots iets laten zien: een gezamenlijk geverfd bord, met zonnetjes, blauwe lucht, randversiering en in het midden een groot rood hart met een pijl erdoorheen en aan weerskanten een letter: K + B. Ze hebben verkering en iedereen mag het weten! Met zijn allen, met het geverfde bord tussen hen in, gaan ze de school door om het te vertellen.

Vrijdag 13 april. Er gebeurt veel op De Vrije Ruimte, maar op deze pizzadag komt alles bij elkaar. Het begint met het aansteken van het vuurtje. Dylan komt helpen en kan goed en voorzichtig blazen. Raphaël zet de takjes zo neer dat het vuur blijft branden. Voorzichtig een groter blok erbij. Het lukt, het vuur is voorgoed aan. Ahmed, vader van Nour, zorgt daarvoor. Wij vieren de verjaardag van Manu die 6 wordt, met fruitcakejes en appelsap, een lied en een kaart. O ja, de pizza’s moeten worden gerold. In het souterrain is Pepijn al bezig met het snijden van paprika, mozarella, uien, voor op de pizza. Het gaat gemoedelijk. Eerst de jongere kinderen die zelf het deeg rollen, de pizza beleggen en naar de oven lopen. Als ze terugkomen, glunderen ze: Mmm mijn pizza is heerlijk! Ook Darya maakt een pizza. Ze ziet Roeline, de docent Engels en zegt: “ik ken het sonnet uit mijn hoofd” en reciteert in prachtig Engels:

Shall I compare thee to a summer’s day?

Thou art more lovely and more temperate.

Rough winds do shake the darling buds of May,

And summer’s lease hath all too short a date.

Sometime too hot the eye of heaven shines,

And often is his gold complexion dimmed;

And every fair from fair sometime declines,

By chance, or nature’s changing course, untrimmed;

But thy eternal summer shall not fade,

Nor lose possession of that fair thou ow’st,

Nor shall death brag thou wand’rest in his shade,

When in eternal lines to Time thou grow’st.

So long as men can breathe, or eyes can see,

So long lives this, and this gives life to thee.

Ik ben er stil van, kan het haast niet geloven. Bezig met pizza en dan zo’n prachtig gedicht. Dat is het leuke van de hele dag op één plek verblijven: je komt de mensen en de mooie dingen tegen. Paula leert Frans met Marty, Jotte kletst met Daantje en krijgt en passant haar cijfer terug voor haar proefexamen Engels: een 8,3! Mensen maken pizza’s voor elkaar en ik denk: wat een heerlijke school hebben we toch!

Woensdag 12 april. Elke woensdag rennen we. Meestal een rondje rond de school, groot of klein. Met kinderen van 5, 6. 7 jaar. Soms iets ouder. Vandaag is Heime er bij, hij is 11 jaar. We rennen en stoppen, stofzuigen de achterblijvers op. Doen oefeningen in het gras, waar je je hele lijf mee traint, lopen verder. Af en toe wandelen we, het is best ver. Maar bij de lantaarnpaal gaan we weer hardlopen. Hup je kunt het, het mag in je eigen tempo. Zeger loopt, kijkt en valt. AU! Tranen: knieën en ellebogen doen pijn. Ik geef hem een hand, we lopen langzaam verder. Hij blijft huilen, zegt dat het nog steeds pijn doet. Je mag huilen, Zeger, ik snap dat het pijn doet. Dan zien we bloeiende bomen in het gras. Kom, we gaan erheen, ruiken aan de rose bloesem. Zeger zegt: het doet nu al minder pijn. Alleen één knie nog maar. We gaan terug naar school. Rennen zit er nog niet in voor Zeger, maar zijn tranen zijn gedroogd.